Σε αυτό το επεισόδιο του Podcast Όλα είναι δρόμος θα μιλήσουμε για το τρέξιμο και τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Πως το σώμα ακολουθεί την διαδρομή και το μυαλό τις σκέψεις και την σημασία που πρέπει να δείχνουμε στο να προσέχουμε τον εαυτό μας και να αποβάλουμε όσα πιο πολλά τοξικά πράγματα μπορούμε από την καθημερινότητα μας.
Γεια χαρά φίλοι μου!
Από τότε που ξεκίνησα να προπονούμαι με την βοήθεια επαγγελματία προπονητή, άρχισα να βλέπω και πιο σοβαρά το όλο θέμα του τρεξίματος. Όχι να το βλέπω επαγγελματικά αλλά η ολοένα και αυξανόμενη δύναμη και αντοχή που αποκτούσα σιγά αλλά σταθερά με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το τρέξιμο.
Είμαι γενικά ανήσυχο πνεύμα, σαν να έχω μία φλόγα κάπου εκεί μέσα μου που με κάνει να νιώθω πως υπάρχει κάτι παραπάνω να κάνω και μεγαλύτερες προκλήσεις να κατακτήσω. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να σταματάει η να ελαττώνει ταχύτητα και μονίμως αντιστέκομαι σε οποιονδήποτε πειρασμό να ξεκουραστώ. Έτσι αν εξαιρέσουμε την επαγγελματική μου απασχόληση, η ενέργειά μου αυτή βρίσκει διέξοδο σε αθλητικές δραστηριότητες και συγκεκριμένα στο τρέξιμο.
Δεν θα ακούτε για πρώτη φορά ότι το τρέξιμο είναι ψυχοθεραπεία. Η καλύτερη μάλιστα και δεν κοστίζει καθόλου. Είναι φτηνό, δίνει άμεση ικανοποίηση, είναι ασφαλές και θεωρείται φάρμακο. Χρειάζεσαι ένα ζευγάρι παπούτσια και βρίσκεσαι εσύ και το μυαλό σου κάτω από τον ουρανό να τρέχετε παρέα. Το σώμα να ακολουθεί την διαδρομή και το μυαλό τις σκέψεις. Σκέψεις πολλές, διάσπαρτες που όμως μόνο τότε καταφέρνουν και μπαίνουν σε μια σειρά.
Γενικά το τρέξιμο σε βοηθάει να ξεφύγεις από την καθημερινότητα, από την πίεση της ημέρας και να αποδράσεις από την πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια του περπατήματος ή του τρεξίματος έχουμε την φυσική απελευθέρωση ενδορφινών και τότε συμβαίνει κάτι μαγικό. Ο εγκέφαλος αισθάνεται περισσότερη ευφορία, χαρά και αισιοδοξία. Η σωματική άσκηση βελτιώνει το κυκλοφορικό σύστημα. Ακόμη και η απλή, αλλά τακτική καθημερινή άσκηση, όπως το γρήγορο περπάτημα, βελτιώνουν την καρδιά και την οξυγόνωση του εγκεφάλου. Με μια βελτιωμένη κατάσταση του μυαλού ακολουθεί και μια αύξηση στη δημιουργικότητα. Δεν υπάρχει καμία πίεση, η ορμόνη κορτιζόλη, η οποία εκκρίνεται κατά τις περιόδους στρες, εξαφανίζεται και αυτά τα τείχη που μας κάνουν αρνητικούς, πέφτουν. Εκείνη τη στιγμή, αρχίζουμε να βλέπουμε τα πράγματα με άλλο μάτι. Μειώνεται το άγχος, αισθανόμαστε πιο χαλαροί, πιο ενθουσιασμένοι και περισσότερο σίγουροι.
Αυτοί που ασκούνται, βελτιώνουν τις δυνατότητες του εγκεφάλου τους. Οι ηλικιωμένοι που περπατούν καθημερινά τουλάχιστον για 30 λεπτά, έχουν περισσότερες πιθανότητες μακροχρόνιας διατήρησης ενισχυμένης μνήμης και συγκέντρωσης. Η μείωση της σωματικής δραστηριότητας είναι και το συχνότερο αίτιο θανάτου των μεγαλύτερων σε ηλικία. Η άσκηση από μόνη της προσθέτει χρόνια ζωής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι το περπάτημα και η φυσική δραστηριότητα είναι σημαντικός παράγοντας στην ρύθμιση του βάρους, στην καλή λειτουργία της καρδιάς, στην μείωση καρδιακών προσβολών και είναι η αιτία της μείωσης εγκεφαλικών επεισοδίων.
Ο μεγαλύτερος εχθρός του εγκεφάλου είναι η ρουτίνα. Όπως γνωρίζετε ήδη, η κατάθλιψη ή ακόμη και οι εκτεταμένες περίοδοι υψηλού στρες και άγχους μπορεί να προκαλέσουν κάποια ανεπάρκεια σε βασικές γνωστικές διεργασίες του εγκεφάλου, όπως στη μνήμη, στη συγκέντρωση, στη δημιουργικότητα. Αν περπατάμε κάθε μέρα, όλες αυτές οι διεργασίες θα βελτιωθούν σημαντικά.
Οι άνθρωποι σαν θηλαστικά που είμαστε έχουμε την κίνηση μέσα μας. Δεν μπορούμε χωρίς αυτή και συνέπεια αυτής της αρχέγονης ροπής μας προς τη γυμναστική είναι η πιο απλή και κυριότερη μορφή της το τρέξιμο. Είναι θα έλεγα μια φυσική μας ανάγκη που είναι μέσα στο DNA μας και μας γεμίζει με ενέργεια και δύναμη. Δείτε το και μόνοι σας. Δύσκολα μπορείτε να βάλετε τις σκέψεις σας σε τάξη όταν απλά κάθεστε στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση. Κάντε ένα πείραμα στον εαυτό σας και βγείτε έξω να περπατήσετε λίγο ή και να τρέξετε λιγάκι χαλαρά. Τότε είμαι σίγουρος πως θα δείτε και μόνοι σας την διαφορά σκέψης και αντίληψης που θα έχετε. Μην φοβάστε να το τολμήσετε και αφήστε την ρουτίνα πίσω σας. Και είμαι σίγουρος πως μετά από 3 εβδομάδες περίπου θα σας γίνει συνήθεια. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο από έρευνες που έχουν γίνει πως μια νέα προσπάθεια, αλλά και τα οφέλη αυτής χρειάζονται περίπου 3 εβδομάδες για να γίνει καθημερινή συνήθεια.
Ακούω πολλές φορές την δικαιολογία από πολλούς πως δεν έχω χρόνο, με πονάει το γόνατο δεν μπορώ να τρέξω και άλλα πολλά. Συνήθως όλα αυτά είναι απλές δικαιολογίες γιατί δεν θέλουμε να χαλάσουμε την άνεση μας και βαριόμαστε. Έχετε σκεφτεί πως αν και πολλοί λένε πως δεν έχουνε χρόνο για τον εαυτό τους στην ουσία αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, αφού κανείς δεν ψάχνει να βρει χρόνο με τον εαυτό του; Γιατί στην ουσία και όταν καθόμαστε σπίτι συνήθως βλέπουμε τηλεόραση οπότε αυτό που κάνουμε είναι να παραμελούμε τον εαυτό μας. Δεν είμαστε εκεί μαζί του, αλλά αλλού. Άλλωστε όπως όλοι ξέρουμε η σιωπή είναι χρυσός και εξαρτάται αυτή την φράση πως την ερμηνεύει ο καθένας. Για κάποιους σημαίνει απλά καλύτερα να μην μιλάς, για μένα όμως η καλύτερη ερμηνεία είναι πως στην απόλυτη σιωπή μπορούμε να κάνουμε το πιο σημαντικό πράγμα. Να ακούσουμε τις σκέψεις μας, να βάλουμε σε τάξη τα συναισθήματα μας, να μιλήσουμε και να συνδεθούμε με τον εαυτό μας.
Για μένα η στιγμή αυτή της απόλυτης σιωπής, η στιγμή που τα βρίσκω και «μιλάω» μαζί μου, είναι η ώρα που τρέχω και είμαι βυθισμένος στις σκέψεις μου, οι οποίες κατά μία γενική ομολογία είναι εκείνη την ώρα πιο ξεκάθαρες και λιτές. Είναι η ώρα που μου έρχονται και οι καλύτερες ιδέες. Μάλιστα αν μπορούσα αυτά που σκέφτομαι εκείνη την ώρα που τρέχω, με έναν μαγικό τρόπο να τα έγραφα κιόλας, είμαι σίγουρος ότι θα είχα γράψει κάποια βιβλία. Όταν δεν νιώθω καλά πάω για τρέξιμο, όταν έχω σκοτούρες κάνω το ίδιο, όταν θέλω να πάρω κάποιες αποφάσεις εκείνη είναι η ώρα που θα μπορέσω να σκεφτώ καλύτερα. Το τρέξιμο θα το χαρακτήριζα ως η αφορμή να γνωριστείς καλύτερα με τον εαυτό σου και να βρεις πτυχές σε αυτόν που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Στην αρχή όταν ξεκίνησα το τρέξιμο και για κάποια χρόνια μετά δεν μπορούσα να τρέξω χωρίς να ακούω μουσική. Μια μέρα θυμάμαι πως πήγα για προπόνηση και επειδή ξέχασα τα ακουστικά στο σπίτι, από την τσατίλα μου γύρισα πίσω και δεν έκανα καθόλου την προπόνηση. Τώρα πλέον έχω περάσει σε άλλη εντελώς φάση. Όταν τρέχω δεν θέλω να με απασχολεί τίποτα άλλο, παρά μόνο οι σκέψεις μου. Δεν θέλω άλλες παρεμβολές μέσα σε αυτές και νιώθω πιο ωραία αν οι μόνοι ήχοι που ακούω είναι οι ζωντανοί. Οι ήχοι της φύσης, οι ήχοι των περαστικών που μιλάνε, ο ήχος του τρεξίματος. Δεν ξέρω γιατί αλλά τώρα τελευταία την βρίσκω τρέχοντας έτσι λιτά και απλά.
Αν θεωρήσουμε ότι όλα στην ζωή είναι αλληλένδετα και πως όλα μεταξύ τους συνδεδεμένα αποκτούν νόημα και ουσία, έτσι και το τρέξιμο είναι εκεί σαν μια μικρογραφία της ίδιας της ζωής. Τρέχεις, ιδρώνεις, αγωνίζεσαι, προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος, θέτεις στόχους, μαζεύεις εμπειρίες, σφίγγεις τα δόντια, δεν τα παρατάς, πέφτεις, σηκώνεσαι, συνεχίζεις, ξαναπέφτεις, ξανασηκώνεσαι, έτσι δεν είναι και η ριμάδα η ζωή; Μπορεί να υπάρξουν και στιγμές ή αγώνες που θα εγκαταλείψεις, αλλά όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Σε μερικές εβδομάδες ή και μήνες και πάλι θα είσαι εκεί στην γραμμή εκκίνησης με νέους στόχους, πιο αποφασισμένος και με νέα διάθεση. Καμιά φορά γελάω με τον εαυτό μου, σκεπτόμενος το πως νιώθω κατά την διάρκεια κάποιων αγώνων μεγάλων αποστάσεων. Θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει: Που έμπλεξες ρε παικταρά μου; δεν είμαι εγώ για αυτά, μήπως να εγκατέλειπα να τελείωνε αυτό το μαρτύριο; σιγά μην ξαναβάλω συμμετοχή σε τέτοιον αγώνα. Πρέπει να είμαι πολύ τρελός για να το ξανακάνω. Αχ και να ήμουνα σπιτάκι μου τώρα να έπινα το καφεδάκι μου. Μετά όμως από λίγο καιρό και αφού έχω τερματίσει και όλα πήγανε καλά, πιάνω τον εαυτό μου να προγραμματίζει τον επόμενο αγώνα, μπορεί και σκληρότερο και μεγαλύτερο και να βάζει νέους στόχους και νέες προκλήσεις.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε αυτό που υποστηρίζουν πολλοί υπερμαραθωνοδρόμοι ότι κατά την διάρκεια μεγάλων σε διάρκεια και έντονων προσπαθειών, νιώθουν ότι βρίσκονται σε έκσταση, σε μια άλλη διάσταση έξω από το κορμί τους, σε απόλυτη ηρεμία και γαλήνη, λειτουργώντας μόνο με το μυαλό και όχι πλέον με το σώμα. Ο πόνος των υπεραποστάσεων είναι πολύ μεγάλος, ξεκινάει από τα πέλματα και φτάνει το κεφάλι. Είναι σαν ένα ξύλινο σφυρί να σε χτυπάει συνέχεια και πολλές φορές σκέφτεσαι να τα παρατήσεις. Γίνεται μία μάχη πνευματική και σωματική μία μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό και νιώθεις να συμμετέχεις σε όλο αυτό με όλα σου τα κύτταρα. Οι μεγάλες αποστάσεις δεν δείχνουν κανένα έλεος, οι φωνές που ακούγονται προέρχονται από μέσα σου και σου λένε «Σταμάτα-Σταμάτα δεν μπορώ άλλο», εσύ όμως αντιστέκεσαι και συνεχίζεις και είσαι εκεί να μάχεσαι και ακόμα περισσότερο να παίρνεις θέση με θάρρος στη γραμμή εκκίνησης του επόμενου αγώνα περιμένοντας με αγωνία να ακουστεί η έναρξη. Οι μεγάλες αποστάσεις αγνοούν την ύπαρξη σου σε ξεγυμνώνουν από τα προστατευτικά εμπόδια και αποκαλύπτουν τη βαθύτερη ψυχή σου τη στιγμή που είναι πιο ευάλωτη από ποτέ. Οι μεγάλες αποστάσεις είναι αγώνες με την ψυχή σου, αγώνες με την ύπαρξή σου, αγώνες με το είναι σου. Στα τελευταία χιλιόμετρα έμαθες περισσότερα για τον εαυτό σου από όσα ήξερες σε όλη σου τη ζωή. Η χαρά του τερματισμού μετά από τόσες ώρες έντασης και κούρασης είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να μην μπορείς να περπατήσεις μετά τον τερματισμό ή την επόμενη μέρα, αλλά η λύτρωση που έχεις νιώσει μέσα στην ψυχή σου είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα και η μεγαλύτερη επιβράβευση που θα μπορούσες να είχες πάρει.
Το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων είναι το μόνο αγώνισμα όπου ένας μεσήλικας μπορεί πολύ εύκολα να συναγωνιστεί έναν νεαρότερο σε ηλικία. Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων θα διαπιστώσετε ότι είναι κάποιας ηλικίας συνήθως. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάποιοι εξ αυτών είναι πως μιλάμε για αγώνισμα υπομονής και όχι έντασης, ο οργανισμός και ιδιαίτερα το μυαλό είναι πιο έτοιμα να δεχτούν τέτοιες πιέσεις.
Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να τερματίζεις γεμάτος χαρά και αισιοδοξία, με το χαμόγελο να φτάνει μέχρι τα αυτιά επειδή τα κατάφερες μόνος σου και με τις δικές σου δυνάμεις και μόνο; Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το τρέξιμο σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και το νιώθεις αυτό κάθε φορά που τελειώνεις έναν αγώνα ή μια προπόνηση. Και όταν έχεις εσύ τέτοια συναισθήματα και νιώθεις τόσο ωραία, είναι δυνατόν να μην τα μεταδώσεις και στους δικούς σου ανθρώπους;
ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραμελείτε τον εαυτό σας, αλλά να τον σέβεστε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Πρέπει πρώτα να τα έχουμε καλά με εμάς και μετά με όλους τους άλλους. Δεν είναι εγωιστικό ούτε αλαζονικό, αλλά αν δεν είμαστε καλά εμείς με εμάς τότε πως θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τους άλλους; Λένε «Πρόσεχε τον εαυτό σου για να μπορείς να προσέχεις τους ανθρώπους που αγαπάς». Είναι κάτι σαν το αεροπλάνο και την μάσκα οξυγόνου που πέφτει σε περίπτωση ανάγκης. Πρώτα βάζεις την μάσκα στον εαυτό σου και μετά βοηθάς τους μικρότερους και τα παιδιά. Μπορεί κάποιες φορές να λειτουργούμε κάπου στα όρια, αλλά πρέπει να δίνουμε το δικαίωμα στον εαυτό μας να ξεκουράζεται. Ο καλός ύπνος είναι απαραίτητος και βασική προϋπόθεση για καλή μνήμη. Η στέρηση του ύπνου αποδυναμώνει ουσιαστικά τη μνήμη. Γενικά πάντως η ενασχόληση με την γυμναστική και ειδικά με το τρέξιμο θέλοντας και μη σε βάζει σε ένα καλούπι νέων συνηθειών, πιο υγιεινών, με καλύτερες διατροφικές συνήθειες, τακτικότερο ωράριο ύπνου και κυριότερα σε γεμίζει με αυτοπεποίθηση, κέφι και όρεξη για ζωή.
Από την άλλη βέβαια έχω και πολλά παραδείγματα φίλων και γνωστών που πήγανε στο άλλο άκρο. Ξεκίνησαν και αυτοί αργά να ασχολούνται με το τρέξιμο, να κατεβάζουν προγράμματα από το διαδίκτυο, να έχουν σε κάποιες φάσεις προπονητή, κάποιες άλλες να λένε πως δεν τον χρειάζονται και αργότερα να βγάζουν τα δικά τους προγράμματα, αφού είχαν όπως έλεγαν εμπειρία. Στόχος τους ήταν να τρέξουν όσο περισσότερους αγώνες γίνεται. Μεγάλους και μικρούς. Έτσι μπήκανε σε ένα τρυπάκι μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να αποδείξουν σε όλους την εξέχουσα φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, αφού έκαναν τον έναν μαραθώνιο μετά τον άλλον και μην αφήνοντας αγώνα για αγώνα σε όλη την Ελληνική επικράτεια και μη. Ότι κινείται εκτελείται που λέμε. Ο άλλος μου λέει έκανε 35 αγώνες σε όλη την σεζόν, όταν έναν χρόνο πριν ανακάλυπτε το τρέξιμο. Και όχι σε χαλαρούς ρυθμούς αλλά με χρόνους διόλου ευκαταφρόνητους. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι κάπου είχε χαθεί το μέτρο. Σε αυτή την περίπτωση είναι ηλίου φαεινότερο πως ο εν λόγω ερασιτέχνης αθλητής δεν αγαπάει και δεν σέβεται καθόλου τον εαυτό του. Ο οργανισμός μας μπορεί να είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή, αλλά χρειάζεται χρόνο αποκατάστασης και ξεκούρασης. Δεν μπορεί να υποβάλλεται σε συνεχόμενα καρδιολογικά στρες και σωματικά σοκ, χωρίς να του δίνεται η δυνατότητα να ξεκουραστεί και να πάρει τις ανάσες του. Το τρέξιμο είναι χαρά και πηγή ζωής, είναι απόδραση, είναι τρόπος έκφρασης και σκέψης, αλλά όπως όλα τα πράγματα θέλει μέτρο και σύνεση.
Πολλές φορές μάλιστα η μειωμένη απόδοση αποδίδεται σε ανεπαρκή ξεκούραση και όχι όπως μερικοί νομίζουν σε ελλιπή προπόνηση. Προσωπικά προσπαθώ να ακούω τα μηνύματα από το σώμα μου και όταν νιώθω ιδιαίτερα κουρασμένος και εξαντλημένος προτιμώ να αφήσω μια προπόνηση και να ξεκουραστώ, παρά να υποβάλλω τον εαυτό μου σε ένα ακόμη σοκ. Η καλή άσκηση ξεκινάει πάντα από μια καλή ξεκούραση. Όλοι οι αθλητές και ειδικά εμείς οι δρομείς κάποιας ηλικίας πρέπει να δίνουμε τις απαραίτητες ανάσες στο σώμα μας και ικανό διάστημα να αποβάλει όλες τις καταπονήσεις από τις προπονήσεις ή τους αγώνες. Όταν λοιπόν αισθανθείτε να μην σας βγαίνει μια σχετικά χαλαρή προπόνηση, δεν έχετε καλές επιδόσεις, έχετε σχετικά υψηλούς σφυγμούς σε κατάσταση ηρεμίας ή όταν έχετε αϋπνίες, αυτά είναι σημάδια ανησυχητικά και εκτός του ότι χρειάζεστε ξεκούραση καλό είναι να επισκεφθείτε και κάποιον γιατρό.
Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσο κακό κάνετε στον εαυτό σας, αν δεν τον προσέχετε; Είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε και πρέπει να κάνουμε πάντα το καλύτερο για αυτόν. Βρείτε 10 λεπτά την ημέρα και βυθιστείτε στις σκέψεις σας, μιλήστε με εσάς, χωρίς να κάνετε κάτι άλλο συγχρόνως. Βγείτε από την ρουτίνα της ζωής και δώστε μια σφαλιάρα σε όλα αυτά που σας κάνουν κακό, που σας διοχετεύουν αρνητική ενέργεια και δεν σας αφήνουν να αναπτύξετε πρωτοβουλίες και σκέψεις. Κόψτε τα δελτία ειδήσεων. Είναι ότι πιο ωραίο θα κάνετε στην ζωή σας. Υπάρχουν άλλες πηγές από τις οποίες μπορείτε να ενημερώνεστε. Τουλάχιστον στις μέρες μας το μόνο εύκολο πράγμα είναι η ενημέρωση. Είναι αποδεδειγμένο πως τους ανθρώπους τους ελκύουν περισσότερο οι αρνητικές ειδήσεις. Σε αναλογία μάλιστα 10:1. Για αυτό άλλωστε και όλα τα δελτία ειδήσεων μας βομβαρδίζουν μόνο με αρνητικές ειδήσεις. Σκεφτείτε πόσο κακό κάνετε στον εγκέφαλο σας όταν όλη τη μέρα τον βομβαρδίζεται με αρνητικές ειδήσεις. Κόψτε τις ειδήσεις και θα αλλάξετε την ζωή σας!
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε!
Μέχρι την επόμενη φορά, Να είμαστε καλά να είμαστε υγιείς και να κάνουμε πάντα αυτό που αγαπάμε και αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά.
Όλα είναι δρόμος:
Facebook Page
Instagram
website: https://olaeinaidromos.gr
website: http://georgiossavvidis.com/